złoty środek

Nie mam nastroju na pisanie. Przez 2 tygodnie nie było czasu, nie było chęci na odwiedzenia bloga, odwiedzenie Was. W ogóle jakoś trudno mi się rozruszać. Nie mogę się zorganizować. Przekładam książki z jednego stosu na drugi i zastanawiam się, jaki jest dzień tygodnia. Wszystko wraca-poranne wstawanie, dojazdy, uczenie się w szatni i na dworcu, nieprzespane noce.
Dieta-to co u mnie najważniejsze, wyznacznik nastroju, sukcesów i porażek-tak sobie. Niby troszkę już schudłam, ale wciąż jestem tak daleko od celu... Wciąż widzę siebie grubą i mam wrażenie, że tak zostanie już zawsze, bo mimo codziennych starań bez przerwy zaliczam wpadki. Muszę się skupić na zmianie myślenia. Chciałam zaprzyjaźnić się z jedzeniem, ignorować to niezdrowe, a bawić się tym właściwym, może ugotować coś lekkiego, pysznego, pełnego witamin... Jak zwykle rzeczywistość sprowadziła mnie na ziemię.

Mój cel to wypośrodkować wszystko. Pracę i odpoczynek, jedzenie i odmawianie sobie, motywację i naturalne dla mnie pozostawanie smutnym i zamkniętym w sobie. I najważniejsze: puścić w niepamięć niepowodzenia i nie poddawać się nigdy. Trudne? O tak.